MONTE PINDO, UNHA VISITA Ó ROSADO OLIMPO CELTA
O Monte Pindo elévase a 642 metros sobre o nivel do mar entre os municipios de Cee, Dumbría, Carnota, Mazaricos e as Rías de Corcubión e Muros-Noia; e xunto con Carnota foi declarado como Zona Especial de Conservación dentro da Rede Natura 2000. O seu punto máis alto é A Moa e dende alí pódese observar unha panorámica espectacular da praia de Carnota (a máis extensa da costa galega) e o Cabo Fisterra co seu icónico faro.
Cando os raios do sol reflíctense nas moles graníticas que conforman a paisaxe do Monte Pindo, parece éste cubrirse cun manto rosado brillante, propio da súa mítica historia, que foi fonte de inspiración de numerosos escritores e poetas.
Quen ten habitación nestes penedos
de rosado esplendor, que pobo altivo
se refuxia no monte duro e esquivo
e coñece os seus íntimos segredos.
Extracto de Pindo
Darío Xohan Cabana
Ramón Otero Pedrayo definiuno como “unha das paisaxes con maior emoción de Galicia”; e non é para menos, xa que en toda a súa extensión atopámonos desde castelos a castros pasando por restos de ermidas, petróglifos, covas misteriosas fogar de meigas, especies arbóreas autóctonas, formacións rochosas imposibles de granito rosado e un gran inventario de crenzas e lendas fantásticas.
As súas enormes rocas de granito formáronse hai 300 millóns de anos e debido ao proceso de erosión das mesmas deron lugar a formas suxestivas que por suposto, foron obxecto de todo tipo de interpretacións fantásticas.
Entre ela está a que dá vida á lenda da Raíña Lupa que aparece recollida no Códice Calixtino. Crese que a Raíña Lupa habitaba o Castelo de San Xurxo e que á súa morte, foi enterrada baixo Laxe da Moa cun tesouro de gran valor, sendo protexido o camiño ao sepulcro, por uns xigantes de pedra.
Con todo existe outra explicación mitolóxica á súa paisaxe que acabou por bautizalo como o Olimpo Celta. Neste caso as formacións graníticas representan aos espíritos dos druídas e heroes celtas, que para permanecer toda a eternidade alí, convertéronse en roca. Palabras descoñecidas
Estas crenzas e outras moitas que configuran a imaxe mítica do Monte Pindo, acompañan unha natureza exuberante que alberga covas que foron habitadas en tempos remotos e que serviron mesmo de refuxio aos republicanos huídos durante a Guerra Civil.
Riqueza cultural, antropolóxica, histórica, xeolóxica e por suposto natural. No Monte Pindo podemos observar unha especie arbórea única, o Querqus lusitanica, un tipo de carballo anano que non adoita chegar a medir máis de metro e medio, con tendencia a desenvolverse en horizontal.
En definitiva, por todo o devandito e por moito máis, o Monte Pindo é un lugar de obrigada visita para todos aqueles que viaxen a Galicia e concretamente Costa da Morte. A continuación deixamos referencia á páxina web de Turismo de Carnota, onde podemos consultar os roteiros dispoñibles para coñecer toda a riqueza do Pindo.
